لایه بردار

با اینکه لایه برداری فیزیکی موجب درخشندگی پوست می شود اما تاثیر لایه بردارهای شیمیایی بیشتر می باشد. در لایه برداری شیمیایی از مواد شیمیایی مانند : اسیدهیدروکسی، قرص راکوتان، رتینول و آنزیم‌ استفاده می‌شود. در این روش باید طبق دستورالعمل دارو یا توصیه پزشک پیش رفت واز راهنمایی های متخصص پوست استفاده کرد تا تحریک پوستی به وجود نیاید. این لایه بردارها شامل سه دسته می باشند :

1. لایه برداری پوست مرده با آلفاهیدروکسی اسیدها (AHA):

این اسیدها از جمله اسیدهای محلول در آب هستند که در اسید گلیکولیک نیشکر، اسیدلاکتیک موجود در شیر، اسیدسیتریک موجود در مرکبات، اسید تارتاریک موجود در انگور و اسید مالیک موجود در سیب، وجود دارند ولایه های بالایی پوست را خود حل کرده تا سلول های جدید زیرین ظاهر شوند و همچنین باعث کوچک شدن منافذ و کاهش خطوط ریز می شوند.

2. بتاهیدروکسی اسیدها (BHAs) :

به عمق پوست و درون منافذ نفوذ کرده وچربی های اضافه و سلول های مرده را از بین می برند. رایج ترین و مهم ترین نوع آن ها سالیسیلیک اسید ها می باشند که متخصصین از آن ها برای درمان آکنه، جوش، کاهش قرمزی و التهاب پوست استفاده می کنند.

هر دور وش آلفا هیدروکسی اسید و بتاهیدروکسی اسید برای انواع پوست مناسب می باشند اما انتخاب نوع اسید و غلظت آن توسط متخصصین پوست تعیین می شود.

3. رتینوئیدها :

لایه‌بردار رتینول، ترتینوئین، تازاروتن و …از ویتامین A ساخته می شوند که برای سلامتی پوست، تسکین پوست آسیب دیده وآکنه و … بسیار حائز اهمیت است. در برخی موارد این مواد باعث التهاب می شوند و نتیجه بخش نیستند بنابراین بهتر است قبل از استفاده از این مواد با مشاور و متخصص پوست مشورت کرده واز راهنمایی هایش استفاده کرد.